پیشینه
تاریخی محمدیه ،سبقت در اسلام پذیری و روحیه حق جویی مردمی که در این قریه زندگی
می کرده اند زمینه را برای پرورش انسانهای فرهیخته مهیا نموده است . این انسانهای
مومن هر کدام به وسع خود در اعتلای فرهنگ اسلامی کوشا و در راه تحقق اهداف مقدس و
خیر خواهانه ایثار و گذشت داشته اند .از خانواده های متنعم و شریف و اوساط و ضعیف
هر کس به نحوی سعی داشته در میدان غیرت و همت گوی سبقت ربوده ایفاگر نقش ماندگاری
باشد.یکی با ساخت آب انبار و مسجد یکی با ساخت حمام و حسینیه و دیگری با دایر کردن
مدرس و کتابخانه یادگاری از خود به جای گذاشته است
از آنجا که در این بخش مقاله فقط به بزرگانی اشاره شد که تعلیم یافته مکتب خانه ها و مدارس قدیم بوده اند ،ذیلا تاثیر فکر و اندیشه و هنرشان را در سرودن اشعار مراثی و برگزاری آیین و مراسم سوگواری ابا عبدا.... حسین (ع) در این قریه به اختصار باز می گوییم.
1-مراسم نخل آرایی وآماده سازی محیط ووسایل برای عزاداری سالارشهیدان
چندروز قبل ازماه محرم نخل بندان یا نخل آرایان که اکثراازافرادسادات وسالخوردگان ومومن ومورد احترام مردم می باشند اقدام به تنظیف وتزیین نخل با پارچه های مشکی ورنگی می نمایند(نخل درحقیقت نماد تابوت شهیدان است ونخل گردانان درحمل نخل زبان حالشان این است که اگر ما درکربلا نبودیم تا جسم پاک شهیدان را تشیع کنیم اکنون به طور نمادین با احترام هرچه بیشتر آن شهیدان سرافراز را تشیع می کنیم)
2-مراسم دهل زنی ویا امام :
درشب های ماه محرم وصفر قبل از شروع مراسم بازدن دهل وگفتن یا امام و حسین یا حسینم و...ودهل زدن درمعابر شروع مجلس عزاداری وروضه خوانی را به مردم محل اطلاع می دهند.
3-چاووشی :
درابتدای شروع مراسم عزاداری ومجالس روضه خوانی با چاووشی خوانی که اغلب اشعاری در مصائب اهل بیت عصمت .وطهارت آغاز مراسم را اعلام نموده که بلا فاصله بعد از چاووشی خوانی مراسم عزاداری آغاز می گردد.
4-جوش گرفتن:
دربعضی از شب ها وروزهای خاصی مانند تاسوعا وعاشورا وشب های جمعه ویا قبل ازحرکت دسته عزاداری ،عزاداران با حلقه زدن درمحوطه حسینیه وزدن دهل با سبکی خاص وهم اهنگ با اشعاری که درمظلومیت ومصایب سالار شهیدان خوانده می شود اقدام به عزاداری وجوش وخروش می نمایند ودرپایان به لعن ونفرین کردن بر یزید ویزیدیان وعاملان وقاتلان سالار شهیدان ویارانش مراسم جوش گرفتن به پایان می رسد.
5-سنگ زنی یا جیغ جیغه کوبی :
این آیین عاشورایی که گویا بر گرفته از نحوه عزاداری جن و انس بر اشرف اولاد آدم است ؛ با استفاده از مهره های چوبی به اندازه قطعه سنگی که در دست جا بگیرد و با خواندن اشعار و آهنگ متفاوت با نوحه های سینه زنی و زنجیر زنی انجام می شود و در حالت یک ضرب ،دوضرب و سه ضرب اشعاری خوانده و اجرا می شود .
6-حسین سرورماست :
درمراسم حسین سرور ماست دونفر که ترجیحا هم قد وهم سن می باشند درمقابل عده ای دیگر ازعزادارن درفاصله چند متری از انها با خواندن اشعاری به صورت مناظره برنامه را شروع و با خواندن * حسین سرور ماست-امام رهبر ماست *درکربلا شهید است – پس خاک برسر ماست * زهرا به محشر آید- با حوریان سیه پوش * پیراهن حسین را -افکنده برسر دوش * که مصرع اول رادونفراول می گویند ومصرع دوم را جمعی که مقابل آنها ایستاده اند می خوانند وبا حالت وحرکت خاصی به طرف یک دیگر حرکت می کنند وسپس عزادارن دو نفررا درحلقه خود قرار داده وبا گفتن حسین حسین وزدن برسروصورت خود مراسم به پایان می رسد
7-مراسم الوداع :
درپایان ماه صفر وپس ازدو ماه عزاداری درحالی که عزادارن مراسم زنجیر زنی ویا جوش گرفتن را اجرا می نمایند با گفتن الوداع الوداع ای شه کربلا وخواندن اشعاری درخصوص ماه های محرم وصفر وشهادت امام حسین (ع) وسایر شهدای کربلا ودعا کردن برای تمام کسانی که دراین 2ماه به نحوی درهرچه باشکوه تر برگزار شدن مراسم همکاری داشته اعم از وعاظ ،مداحان ،سینه زنان ،زنجیر زنان و ... دعا می کنند وعزاداری ماه های محرم وصفر با این مراسم به پایان می رسد.
